Er gaan miljarden aan overheidssubsidies naar de verwerking van dierlijke mest om er via vergisting stroom en gas uit te halen. Maar wordt die bruine stroom ooit echt ‘groen’? En brengt mestvergisting ons dichter bij een duurzame landbouw en de klimaatdoelen van Parijs? De Tweede Kamer gelooft er inmiddels niet meer in en wil een einde maken aan de subsidies.
Follow the Money, HANS ARIËNS
DIT STUK IN 1 MINUUT
- Voor de energietransitie is steeds meer ‘groen’ gas en ‘groene’ stroom nodig. Die nood wordt alleen maar hoger nu de gasprijzen de pan uitrijzen en Nederland nog meer afhankelijk dreigt te worden van de import van (Russisch) gas.
- Ruim een derde van het groene gas komt op dit moment uit de vergisting van mest. Daar is het laatste decennium 4 miljard euro subsidie voor uitgetrokken.
- Probleempjes: mest zelf levert niet veel biogas op, dat komt vooral uit de bijproducten die er doorheen gaan: over-de-datum voedsel en andere resten uit de voedingsindustrie – en met enige regelmaat ook uit illegale afvalstromen die een gevaar kunnen vormen voor de gezondheid. Mestvergisters zijn ook alleen rendabel met subsidie.
- Er kleven nog meer nadelen aan. Omwonenden klagen vaak over stank en de hoeveelheid mest neemt er niet door af, maar toe – het is geen oplossing voor het overschot aan mest.
- Bovendien hoeven vergistingsbedrijven hun zelf opgewekte biogas niet te gebruiken voor het energievretende productieproces, waardoor de netto geproduceerde groene energie gering is, of zelfs nul.
- Demissionair minister Carola Schouten van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit gelooft nog steeds in mestvergisting als onderdeel van kringlooplandbouw. Maar de Tweede Kamer is al om en wil een einde maken aan de subsidiëring ervan.
